-

ASCLEPIADACEAE

ไม้พุ่ม หรือไม้ต้นเตี้ยๆ ลำต้นมีเนื้อไม้ แตกกิ่งก้านมากที่โคนต้น เปลือกไม้สีเทาคล้ายขี้เถ้า แตกเป็นร่องตามยาว กิ่งไม่มีเนื้อไม้ ส่วนใต้ใบและส่วนที่ยังอ่อนมีขนนุ่มปกคลุม ใบไม่มีก้าน หรือมีก้านสั้น โอบหุ้มลำต้นเล็กน้อย รูปรีกว้าง หรือรูปขอบขนาน อวบน้ำ ปลายแหลม โคนใบรูปหัวใจ กว้าง 6-12.5 เซนติเมตร ยาว 9-20 เซนติเมตร ช่อดอกเป็นช่อซี่ร่ม ก้านช่อดอกยาว 6-10 เซนติเมตร ก้านดอกย่อยยาว 2.5-4 เซนติเมตร มีขนสีเหลืองส้มปกคลุม กลีบเลี้ยงรูปไข่กว้าง ปลายแหลม กว้าง 2-3 มิลลิเมตร ยาว 4-6 มิลลิเมตร มีขนนุ่มปกคลุม กลีบดอกผิวเกลี้ยง สีขาว สีม่วงแดง หรือสีม่วง หลอดกลีบดอกสั้น แต่ละแฉกรูปรี-รูปใบหอก กว้าง 0.5-0.8 เซนติเมตร ยาว 1-1.5 เซนติเมตร ปลายแหลม วงประดับมี 5 แฉก อวบน้ำ เชื่อมติดกัน สั้นกว่าเส้าเกสรเพศผู้ ปลายมน มีติ่งมนทางด้านข้าง ฐานเป็นเดือยมน อับเรณูมีเยื่อบางหุ้ม ผลออกเป็นคู่ๆ รูปรี คล้ายเรือ

กระจายพันธุ์กว้างตั้งแต่อินเดีย ไปจนถึงพม่า จีน ไทย คาบสมุทรมลายู อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ และนิวกินิ มักขึ้นเป็นวัชพืชตามพื้นที่รกร้าง เปิดโล่ง ริมถนน ริมทางรถไฟ และตามหมู่บ้าน ออกดอกติดผลตลอดปี แต่ออกมากในฤดูร้อน

ในอินเดียใช้เส้นใยจากลำต้นและจากผลในการยัดใส้หมอน และใช้น้ำจากผลเป็นส่วนผสมของเครื่องดื่ม เรียกว่า "บาร์" ใบสดใช้เป็นยาพอกบรรเทาอาการโรคไขข้อ ยางไม้ใช้ใส่แผลสดเป็นยาฆ่าเชื้อ

Nordic Journal of Botany, Volume 11, No.3, Page 306-307

-